Ostuda: nowe poglšdy na temat zaburzeń barwnikowych
nr 5
(46)/wrzesień-padziernik 2006
Ostuda: nowe poglšdy na temat zaburzeń
barwnikowych
Ostuda stanowi często spotykane zaburzenie barwnikowe, stwierdzane
najczęciej u kobiet w wieku prokreacyjnym, z bršzowym lub czarnym
kolorem skóry. Zmiany opisywane jako ostuda w
charakterystyczny sposób symetrycznie obejmujš wystawione na
słońce obszary twarzy i szyi.
Dokładna patogeneza tego zaburzenia jest nieznana, ale uważa się, że
istotnš rolę w jego powstawaniu odgrywajš liczne czynniki etiologiczne.
Należy do nich promieniowanie ultrafioletowe, zmiany
równowagi hormonalnej, np. występujšce podczas cišży,
zaburzenia funkcji tarczycy, rodki fototoksyczne i leki
przeciwdrgawkowe. Uważa się, że zmiany patofizjologiczne w przypadku
ostudy obejmujš nadmiernš produkcję melaniny lub też wzrost liczby
melanocytów w skórze. Potwierdza to histologiczna
analiza zmian barwnikowych, która wykazuje wzrost liczby
melanocytów, wraz ze zwiększonš zdolnociš tych
komórek do produkowania melaniny.
Brak precyzyjnego zrozumienia procesów patogenetycznych
choroby doprowadził do opracowania wielu modeli leczenia ostudy.
Obejmujš one: rodki ograniczajšce pigmentację, peeling chemiczny,
laseroterapię oraz dermabrazję. Dalsze badania dotyczšce opisywanego
zaburzenia mogš doprowadzić w przyszłoci do opracowania bardziej
specyficznych i skuteczniejszych sposobów jego leczenia.
Melasma: Insight into a distressing
dyschromia
Melasma is a common disorder of hyperpigmentation that is present most
commonly in reproductive age women with brown or black skin colours.
The lesions of melasma are characteristically distributed in a
symmetric manner on the sun-exposed areas of the face and neck.
The precise pathogenesis of the disorder is unknown, but a number of
etiologic agents have been implicated. These include ultraviolet
radiation, hormonal alterations such as those evident during pregnancy,
thyroid dysfunction, phototoxic agents and anti-seizure drugs. The
pathophysiology of melasma is believed to involve excess production of
melanin or an increase in the number of melanocytes in the skin. This
is confirmed by histological analysis of melasma, which shows an
increased number of melanocytes along with an enhanced capability of
these cells to produce melanin.
The lack of an understanding of the precise pathogenesis of the
condition has led to a large number of treatments for melasma. These
therapies include hypopigmenting agents, chemical peels, lasers, and
dermabrasion. Further investigations into this disorder may lead to
more specific and effective treatments in the future.
