Kiła i infekcja wirusem HIV - niebezpieczne połączenie. Opis przypadku
nr 6 (77)/listopad-grudzień 2011
Leki biologiczne w łuszczycy zwykłej
Słowa kluczowe: łuszczyca, leki biologiczne, cytokiny
Łuszczyca jest częstą (około 2% populacji światowej), przewlekłą, zapalną chorobą dotyczącą skóry, paznokci i stawów. Początki leczenia systemowego łuszczycy sięgają lat 70. XX w. Pierwszym zastosowanym lekiem był metotreksat, następnie retinoidy, cyklosporyna i estry kwasu fumarowego. Leki biologiczne oznaczają istotny postęp w leczeniu łuszczycy. Ich wprowadzenie jest związane z szybką poprawą manifestacji klinicznej przy braku systemowych zdarzeń niepożądanych, związanych ze skumulowaną toksycznością narządową. W patomechanizm łuszczycy zaangażowany jest kompleks czynników i zdarzeń. Stosowanie leków wpływających na te same cele patogenezy może być pomocne w leczeniu łuszczycy. Leki biologiczne są to uzyskiwane za pomocą inżynierii genetycznej białka, których rola polega na modulowaniu odpowiedzi immunologicznej. Jako pierwszy anty-TNF został wprowadzony w roku 1998 etanercept (Enbrel), rok później ? chimeryczne przeciwciało infliksymab (Remicade), kolejno w roku 2003 ludzki adalimumab (Humira), następnie najnowsza grupa leków biologicznych anty-p40 IL-12/IL-23 ustekinumab (Stelara).
Postępy w zrozumieniu zjawisk immunologicznych w łuszczycy plackowatej doprowadziły do nowych dróg badawczych, które zmierzają do stworzenia leków wysoce specyficznych, o unikalnym zakresie działania, z użyciem ograniczonym praktycznie do jednej choroby.
Biological treatment in psoriasis vulgaris
Key words: psoriasis, biological treatment, cytokines
Psoriasis is a common (about 2% of world population) chronic inflammatory disease of the skin, nails and joints. Systemic treatment of psoriasis was started in the begining of 70?s. The first one was methotrexate, followed by retinoids, cyclosporine, and fumaric esters acid. Biological treatment represents an important advance in the treatment of psoriasis, their introduction has been associated with rapid improvement of clinical manifestations in the absence of systemic adverse events associated with cumulative organ toxicity. The pathogenesis of psoriasis is a multifactorial set of involved factors and events. The use of drugs affecting the pathogenesis of the same targets can be helpful in treating psoriasis. Biologics are proteins obtained by genetic engineering, whose role is to modulate the immune response. As the first anti-TNF etanercept (Enbrel) was introduced in 1998, a year later, chimeric antibody infliksymab (Remicade), then human adalimumab (Humira) a in 2003, after his most recent group of anti-p40 biologics IL-12/IL-23 ustekinumab (Stelara). Advances in the understanding of immunological phenomena in plaque psoriasis have led to new ways of research, which aim to provide highly specific drugs with a unique range of activities and limited practical use to a single disease.
